ก้าวต่อไปของเสื้อแดง by ใจ อึ๊งภากรณ์

ก้าวต่อไปของเสื้อแดง    by  ใจ อึ๊งภากรณ์


ปัญหาเฉพาะหน้า

ปัญหาสำคัญเฉพาะหน้าที่คนเสื้อแดงต้องร่วมกันวิเคราะห์ ร่วมกันคิด
ในความเห็นผม มีห้าประเด็น ผมจะขอร่วมแสดงความคิดในเรื่องนี้......
ปัญหาเฉพาะหน้าคือ

(1) ภัยจากการ "ปรองดอง" จอมปลอมของอำมาตย์
ที่จะไม่นำไปสู่การมีประชาธิปไตย ความยุติธรรม
และความเป็นธรรมทางเศรษฐกิจแต่อย่างใด เพราะความหมายแท้ของ "การปรองดอง"
ที่อำมาตย์เสนอ คือการยอมแพ้ยอมจำนนของคนเสื้อแดง
ดังนั้นชาวเสื้อแดงทุกคนต้องร่วมกันคิดว่า "การปรองดอง"
ของเราจะหมายความว่าอะไร
เราต้องมีมาตรฐานของข้อเรียกร้องพื้นฐานเฉพาะหน้าของฝ่ายประชาธิปไตย
เพื่อไปเปรียบเทียบกับข้อเสนอของเขา พูดง่ายๆ
เราต้องมีเป้าหมายระยะสั้นที่ชัดเจน
และเราต้องไม่รอให้ผู้นำเสื้อแดงหรือนักการเมืองพรรคเพื่อไทยเป็นผู้กำหนดมาแต่ฝ่ายเดียว



(2) เราต้องไม่ตกหลุมหลงเชื่อว่า "รัฐบาลแห่งชาติ" แบบถาวรจะแก้ปัญหา
เพราะ"รัฐบาลแห่งชาติ(หมา)"เป็นรัฐบาลที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้งแต่อย่างใด
ไม่สะท้อนเสียงประชาชน
มันเป็นข้อเสนอเพื่อดึงนักการเมืองพรรคเพื่อไทยเข้ามาร่วม
โดยไม่มีอะไรอื่นเปลี่ยนแปลง
และเพื่อบังคับให้คนเสื้อแดงหยุดเคลื่อนไหวและยอมจำนน



(3) เสื้อแดงทุกคน ในทุกชุมชนและกลุ่ม ต้องตั้งคำถามกับตนเองว่า
"ถ้านักการเมืองบางคนในพรรคเพื่อไทย หรือแม้แต่คุณทักษิณเอง
เลือกที่จะปรองดองแบบยอมแพ้
เรามีการจัดตั้งเพียงพอที่จะเคลื่อนไหวต่อไปอย่างอิสระได้หรือไม่?"
ตรงนี้ความสามารถของเราที่จะเคลื่อนไหวอิสระ
ขึ้นอยู่กับมุมมองทางการเมืองของเราต่อการปรองดอง
การจัดตั้งล่วงหน้าแบบแกนนอน และความมั่นใจว่าเราต้องการอะไร



(4) การเลือกตั้งที่มีการโกงแบบแนบเนียน
ทุกวันนี้อำมาตย์กำลังวางแผนที่จะชนะการเลือกตั้งในอนาคตให้ได้
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" เราต้องรู้ทัน และหาทางข้ามปัญหานี้
และเราไม่ควรตั้งความหวังสูงเกินไปกับการเลือกตั้งภายใต้กติกาสองมาตรฐานของอำมาตย์



(5) ปัญหาการหมดกำลังใจของคนเสื้อแดง ความท้อและการหมดกำลังใจ มาจากการ
"มองไม่ออกว่าเราจะชนะอย่างไร" เช่นถ้าเราตั้งความหวังไว้กับการเลือกตั้ง
หรือตั้งความหวังว่าต่างประเทศจะช่วยเรา เราจะท้อ
ถ้าเราเพ้อฝันว่าเราสามารถสร้างกองกำลังมาสู้กับทหาร
ในที่สุดพอเราพูดเอามันจบไปแล้ว เราก็จะท้อ
ถ้าเรามองว่าอำนาจอำมาตย์อยู่ในมือ "คนเดียว" (ซึ่งไม่จริง)
เราก็จะท้อและกลัวเช่นกัน เราอาจรอการเกิดแก่เจ็บตายตามธรรมชาติ
แต่ถ้าเราไม่มีแผนเคลื่อนไหวก็ท้อได้อีก ในความจริง
ประชาธิปไตยจะถูกสร้างได้ก็ผ่านการเคลื่อนไหวของเราคนเสื้อแดง
ไม่มีใครคนอื่นสร้างให้ได้
ดังนั้นสิ่งที่สำคัญคือเราต้องไม่มองข้ามจุดเด่นของเสื้อแดงที่มีอยู่ต่อหน้าต่อตาเราคือ
(๑) เสื้อแดงฟื้นตัวและขยายการจัดตั้งแบบแกนนอนหลังการปราบปรามที่ราชประสงค์
ผ่านกิจกรรมแบบ "วันอาทิตย์สีแดง" และ (๒)
เสื้อแดงหมดความศรัทธาในลัทธิอำมาตย์และสถาบันต่างๆ ของอำมาตย์
นี่คือสิ่งที่อำมาตย์กลัว และถ้าเราเข้าใจจุดเด่นของเราตรงนี้
เราจะเข้าใจว่าการเคลื่อนไหวของมวลชนยังมีพลัง
มันนำไปสู่ชัยชนะในระยะยาวได้ โดยเฉพาะถ้าเราพัฒนาการเคลื่อนไหว
เช่นการขยายการจัดตั้งสู่สหภาพแรงงานให้นัดหยุดงาน
และขยายสู่ระดับล่างของกองทัพ



คนที่ท้อตอนนี้ คือคนที่ไม่ให้ความสนใจ
และไม่ร่วมเคลื่อนไหวในกิจกรรมของเสื้อแดงที่เขาจัดกันอย่างต่อเนื่องภายในประเทศไทย
ซึ่งมักจะเป็นคนที่ฟังแต่ข่าวลือเรื่องคนข้างบน และเล่นแต่อินเตอร์เน็ท
หรือเป็นคนที่พอใจที่จะพูดแค่เอามันโดยไม่มีเป้าหมายในการเคลื่อนไหวเป็นรูปธรรม



การมองว่าอำนาจอำมาตย์อยู่ในมือคนเดียว ตามที่ นปช. ยูเอสเอ หรือ
อ.ชูพงษ์ เสนอ มีปัญหามาก
เพราะทำให้เรามองว่าอำนาจนี้ใหญ่โตล้นฟ้าจนเราต้องยอมจำนน
และทำให้เรามองข้ามความชั่วร้ายและอำนาจดิบของกองทัพ
มันนำไปสู่การไม่สนใจที่จะยุบหรือปฏิรูปกองทัพอย่างถอนรากถอนโคน
แต่ในความเป็นจริงทหารขึ้นมามีอำนาจสูงสุดในแวดวงอำมาตย์ตั้งแต่หลัง ๒๔๗๕
และยังคงอำนาจนั้นไว้
เพียงแต่ว่าตั้งแต่ยุคสฤษดิ์มีการนำลัทธิกษัตริย์มาใช้เป็นเครื่องมือของทหารอย่างเป็นระบบ
เราจะสังเกตเห็นว่าคนที่พูดแบบ นปช. ยูเอสเอ หรือ อ.ชูพง์
ไม่ค่อยมีข้อเสนอรูปธรรมเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวประจำวันของเสื้อแดงเลย
และเขาจะไม่สนใจเป้าหมายกว้างๆ ในการทำให้ไทยเป็นประชาธิปไตยแท้
เช่นเรื่องสิทธิสตรี สิทธิแรงงาน การแก้ปัญหาภาคใต้
หรือการแก้ความเหลื่อมล้ำระหว่างคนรวยกับคนจนเป็นต้น



เป้าหมายระยะสั้น (ข้อเรียกร้องพื้นฐานเฉพาะหน้า)

1. ปล่อยนักโทษการเมืองเสื้อแดงทุกคน

2. ยกเลิก พรก. ฉุกเฉิน และการเซ็นเซอร์สื่อทุกชนิด ต้องยุบ
ศอฉ.และทหารต้องกลับกรมกอง ไม่ยุ่งการเมือง

รัฐบาลต้องลาออก และประกาศวันเลือกตั้งชัดเจน และจัดการเลือกตั้งภายใต้
กกต. ที่เสนอจากทั้งสองฝ่าย เพื่อให้เป็นกลาง

3. ต้องแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนการฆ่าประชาชนที่ผ่านฟ้าและราชประสงค์
ต้องไม่มีการนิรโทษกรรมผู้ฆ่าประชาชน เหมือนที่เคยทำหลัง ๑๔ ตุลา ๖ ตุลา
และ พฤษภา ๓๕

4. ต้องประกาศว่าจะร่างรัฐธรรมนูญใหม่
โดยที่ประชาชนทุกฝ่ายมีส่วนร่วมมากกว่ายุคที่เราร่างรัฐธรรมนูญปี ๔๐



เป้าหมายระยะยาวในการสร้างรัฐไทยใหม่ที่เป็นประชาธิปไตย

การที่เสื้อแดงจะมีเป้าหมายระยะยาวสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการครองใจประชาชนส่วนใหญ่
อย่างที่ไทยรักไทยเคยทำ ในอดีต
และมันทำให้เราชัดเจนว่าเรากำลังต่อสู้เพื่ออะไรอีกด้วย

1. ประเทศไทยควรเป็นรัฐสวัสดิการถ้วนหน้าครบวงจร
ผ่านการเก็บภาษีจากคนรวยในอัตราก้าวหน้า

2. ต้องยุบกองทัพและปลดนายพล
เพื่อปฏิรูปทหารแบบถอนรากถอนโคนและสร้างใหม่ในรูปแบบประชาธิปไตย

3. ต้องปลดศาลและผู้พิพากษาสองมาตรฐาน
เพื่อปฏิรูประบบยุติธรรมอย่างถอนรากถอนโคน
โดยนำพลเมืองเข้ามามีส่วนร่วมในระบบลูกขุน

4. ต้องส่งเสริมวัฒนธรรมพลเมือง ทุกคนต้องเท่าเทียมกัน
ต้องไม่มีกฎหมายหมิ่นเดชานุภาพฯ
และประชาธิปไตยต้องปลอดจากอำนาจอำมาตย์หรืออภิสิทธิ์ชนที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง



--
ใจ อึ๊งภากรณ์